Yuva kurmak, mutlu olmak, başarılı ve mutlu çocuklar yetiştirmek, insan neslinin devamını sağlamak için evleniriz. Çocuklar geleceğimiz, aynı zamanda sevap hazinemiz. Kabre girip çenemiz kilitlendiği ve zikir yapamaz hâle geldiği zaman onların yaptığı iyiliklerin, dua ve zikirlerin sevabı kabrimizde bizi güldürecek.
Çocuklarımızı güzel ahlaklı, bilgili ve başarılı yetiştirmek için gayret etmeliyiz. Onlara iyi bir eğitim vermeliyiz, yeteneklerini geliştirmek için uğraşmalıyız.
Çocuk güvenli bir aile ortamında yetişmeli, kendine güvenmeyi öğrenmeli. Anne-baba çocuklarına örnek olmalı. Çocuğun en önemli öğretmenleri anne ve babasıdır. Çocuklarımız bizi örnek alır, örnek davranışlar sergilemeliyiz.
Boşanmalar yürütülemeyen evliliklerdir. Boşanan eşler en büyük zararı çocuklarına verir. Anne ve babanın yedeği yoktur, çocuğun hem anneye hem babaya ihtiyacı var. Çalışmayı, aileyi beslemeyi, korumayı, kollamayı, merhameti çocuk babadan öğrenir.
Şefkati, merhameti, fedakârlığı, yuvaya huzur ve esenlik vermeyi anneden öğrenir.
Ne anne babanın ne de baba annenin yerini doldurabilir. Huzurlu aile ortamında büyüyen çocuklar, yeteneklerini geliştirir, güven duygusu kazanır, tehlikeler karşısında sığınacak yeri olduğunu bilir ve hayata donanımlı hazırlanır.