Mersin’deki mel’un saldırıda bir polisin şehit edilmesine, polis ve sivillerin yaralanmasına mı yanarsınız...
Daha şehidin cenazesi kaldırılmadan, yaralılar taburcu edilmeden saldırının siyaseten kullanılmasına mı...
Bütün muhalefeti terörist göstermek için fırsata çevrilmek istenmesine mi...
Siyasi karşıtları karalama malzemesi yapılmasına, istismara kalkışılnasına mı...
Terörle mücadelenin, seçime giderken meşru rakiplerle mücadeleye hala alet edilebilmesine mi...
Can kaybedilmiş, can! Terör laneti, şehre inmiş yine. İlk akla gelen şey, siyaseten “kime yarar, kim yararlanır” sorusu olmamalıydı.
Teröristler alçakça saldıracak, Altılı Masa suçlanacak. İktidarın CHP’yle mücadelesi, ana muhalefetle değil terörle mücadele havasına sokulacak...
Hani terörü, ancak birlik ve beraberliğimizi güçlendirerek yenebilirdik!
Düğmeye basılmış gibi anında devreye giren kara propaganda, teröre karşı birlik ve beraberliğimizi bozuyor. Eğer kapa propagandacıların gerçekten umurundaysa!
Hani terör; bizi birleştirmesi gerekirken bölerse amacına ulaşırdı!
Oy uğruna milleti ayrıştıran, bölen dil; terörün ekmeğine yağ sürer. Eğer amaçlarına ulaşmalarını engellemek, her şeyden önde geliyorsa!
E hani reklamını yapmaktan, teröristleri sevindirmekten kaçınılmalıydı!
İçişleri, teröristlerin kimliğini açıkladı; PKK’lı...
İlk tepkiler ve tartışmalar; kim kaç kere adıyla andı, ‘PKK dedi mi demedi mi’ üzerinden yürütülüyor. Eğer reklamını yapmak, sevindirmek gerçekten istenmiyorsa diye söylüyorum.
Bu mu yani?
Kantarı belinde siyasi sözcüler, kantar ağası geçinen iktidar medyası; muhalefetin kınamalarını ha babam kantara vuruyor.
Nasıl kınadı? Bakıp yaftalıyorlar hemen: Öyle mi kınanır, samimi değil, terör örgütünü koruyor, PKK yandaşı!