KILIÇDAROĞLU: Masanın çimentosu. Masanın tutkalı.
Bütün istikbalini masadakilerin birlikteliğine bağlamış durumda... Bu nedenle üzerine titrediği tek bir konu olmuştur: Masayı dağıtmamak.
AKŞENER: Masanın tutkalı olma vazifesini Kılıçdaroğlu’na yüklemiş durumda. Bunun rahatlığı içinde. Üstelik masadaki ağırlığı da epey fazla. Bunun da rahatlığı içinde. Yani masadaki keyfi gıcır olmuştur.
KARAMOLLAOĞLU: Babacan ve Davutoğlu’nun masaya girmesiyle “biricik” olma pozisyonunu azıcık kaybetmiş olsa da masada sözüne itibar edilmiştir. Bozan, dağıtan, yan çizen olmamıştır.
BABACAN: Tek başına Erdoğan’ı deviremeyeceğini fark etmiş olması, onu masaya oturttu. “Ben Erdoğan’dan çok oy tırtıklarım” havası basarak masadaki etkinliğini arttırmaya çalışmıştır.
DAVUTOĞLU: “Benim bir özgül ağırlığım var” edasıyla masaya oturmuştur. Bu kesin. Çok konuşup masadakileri bezdirmiştir. Bu da kesin. Talepleriyle masadakilerin ontolojik yapılarını perişan etmiştir. Bu kesin değil.