Ekrem İmamoğlu, Financial Times’a konuşmuş.
Olayı duyunca zihnimde şöyle bir soru belirdi:
Finansal Times’a konuşmak...
- Eskiden nasıl karşılanırdı?
- Şimdi nasıl karşılanıyor?
İmamoğlu’nun Financial Times’a söylediklerinden tamamen bağımsız olarak bir cevap çıkardım.
Buyurunuz:
- Eskiden Türkiye’de Financial Times’a konuşmak, konuşana bir prestij sağlardı. Şimdi ise prestij kaybettiriyor.
- Eskiden Financial Times, Türkiye ile ilgili bir harf yazsa bizim gazetelerimiz manşet yapardı. Şimdi ise dönüp bakan yok.
- Eskiden Türkiye’de siyasi ikbalin yolu Financial Times’tan geçerdi. Şimdi ise siyasi basiretsizliğin yolu Financial Times’tan geçiyor.
- Eskiden Financial Times’ın ilgi gösterdiği Türk siyasetçinin önü açık sayılırdı. Şimdi ise azıcık kuşkuyla karşılanıyor.
- BİNALİ BEY: Murat Dalkılıç, Erzincan’da sahne alacakmış. Azıcık gecikince Binali Bey, izleyicilerle biraz hasbihal eylemiş. Tabii bir de türkü söylemiş: “Erzincan’a girdim ne güzel bağlar / Erzurum’a vardım dumanlı dağlar”. Türkünün biraz kafasını gözünü kırmış ama olsun bizim millet sever türkü söyleyen siyasetçiyi.
- ADİL BEY: Ulaştırma Bakanı Adil Karaismailoğlu, Marmaray’da seyahat etmiş. Videoyu gördüm: Adil Bey, vatandaşın arasında. Yanında yöresinde takım elbiseli kimse yok. Sanırım bir danışmanı, videoyu biraz uzaktan çekiyor. Harika bir fikir olabilirdi, eğer Adil Bey’i tanıyan birileri çıksaydı.
HALK RÖPORTAJI İZLERKEN BEN
- Kalabalıklardan uzak durma yemini ediyorum.
- Halkımın ferasetiyle ilgili kuşkuyla doluyorum.
- Akıl ve ruh sağlığımı yitirme korkusu yaşıyorum.
- “Mekteplerde mantık dersi okutuluyor mu?” diye soruyorum.
- “Umarım Teksas civarında da vardır böyleleri” diyorum.
- Buralardan çekip gitme duygusuna kapılıyorum.
- Tırnaklarımı yiyorum.