DEVLETTEN emir almadılar.
- Hiçbir güvenceleri yoktu.
- Ateşin içine atılabileceklerini biliyorlardı.
- Göze girmeyeceklerinin farkındaydılar.
- Riskli bir iş yaptıklarının bilincindeydiler.
- Tepki alacaklarından emindiler.
- İktidarın bile kendilerini ortada bırakacağını görüyorlardı.
- İktidar medyasından bile saldırıların geleceğini tahmin
ediyorlardı.
Fakat buna rağmen...
Kendi inisiyatifleriyle bir araya geldiler.
Ve hem devlete hem örgüte "çatışmasızlık" çağrısında
bulundular.
"Eller tetiklerden çekilsin" dediler.
"Şehit haberleri gelmesin" dediler.
"Barış umudu yeniden yeşersin" dediler.
*
Ali Bayramoğlu'ndan Kadir İnanır'a...
Kezban Hatemi'den Celalettin Can'a...
Bu seferki akilleri ben çok sevdim.
Çünkü bu kez sadece "akil" olduklarını değil, "yürekli" olduklarını
da gösterdiler.
*
Ateşin düştüğü yeri yaktığı...
Şehit haberlerinin geldiği...
Kalleş pusuların kurulduğu...
Savaş naralarının atıldığı...
Sivillerin katledildiği...
Böylesine zor bir zamanda...
"Barış" diyenlerin dillerine kurban...