İKİ gündür Ankara'dayım.
Nereye gidersem gideyim, hangi kapıyı çalarsam çalayım, kiminle
temas kurarsam kurayım...
Hep aynı cümleleri işitiyorum:
-Duydun mu?
-Cumhurbaşkanı Erdoğan, Başbakan Davutoğlu’ndan hiç hoşnut
değilmiş.
-Öyle böyle değil ama...
-Bu iş bitmiş resmen.
-Artık geri dönülemez noktaya gelinmiş.
-Davutoğlu’nun alternatifleri bile belirlenmiş.
-Ya Numan Kurtulmuş ya da Binali Yıldırım.
*
Herkes ama herkes aynı şeyleri söylüyor.
-Kimi fısıltıyla...
-Kimi dehşetengiz bir sırrı
açıklar gibi...
-Kimi gürül gürül...
-Kimi sıradan bir bilgi verir gibi...
*
Daldığım kulislerde hep aynı şey oluyor:
-Ben “Deliliniz ne? Nereden çıkarıyorsunuz bunu?” dedikçe... “Olan
biteni okumaktan da mı acizsin” diye azarlanıyorum.
-Ben “Onlar arada gerilseler de sonuçta barışırlar” dedikçe...
“Senin dünyadan haberin yok be birader” şeklinde bir muamele
görüyorum.
-Ben “Davutoğlu pragmatiktir, çözer bu sorunu” dedikçe... “Sen
Tayyip Erdoğan’ı hiç tanımıyorsun” tarzı çıkışlara maruz
kalıyorum.