Cenk Keçelioğlu’nun down sendromlu doğması kendi elinde olmayan, kaderin ona ve ailesine verdiği, inşallah ebedi hayatta da sınırsız mükafatı olacak, dünyalık bir imtihandı. Kadere inanmak kadar çocuklarının hayatını kaliteli hale dönüştürmek için ‘kromozom’ fazlalığını, nasıl avantaja dönüştürürüz düşüncesiyle imkânlarını seferber etmişti aile. Göz nuru çocuklarının ismini neden Cenk koyduklarını şöyle açıklıyor anne Kübra Keçoğlu; ‘25 Mart 2000’de doğan oğlumuz prematüre ve de düşük kilolu olduğu için ona Cenk adını verdik. 28 gün sonra down sendromlu olduğunu öğrendik. Birkaç aylık kabullenme sürecinden sonra doktordan bir yol haritası istedik fakat bir hüsran da o zaman yaşadık; konuşamayabilir, yürüyemeyebilir, okuyamaz gibi bir dolu olumsuzluklar… Ben Anne Kübra Keçoğlu, diş hekimiyim. İşi bırakıp araştırmalara ve arkasından da terapilere erken başladık. Bu çok önemli (erken teşhis) ki başarıda böyle geliyor… Yaşıtları gibi 1.5 yaşında yürümeye başladı tuvalet eğitimi ile beraber konuşma da pek gecikmedi. Fakat benim içim hiç rahat etmiyordu ve ardından ABD serüvenimiz başladı. Tahliller, tanıterapi çeşitleri ile orda bilinçlendik. Bununla beraber küçük yaşta havuza başladık. Çünkü su terapisinin kasların gelişmesindeki önemi çok fazla. Bu nedenle yüzmesi gerekiyordu, fakat havuz yok. Olanlara da bizi almıyorlardı. Bu yüzden ABD dönüşü babamız Cemil Keçoğlu, evimizin bahçesinde bir havuz yaptırdı, terapiler böylece başladı. Bu şekilde çalışmalar devam ederken iki yıl sonra bir erkek kardeşi oldu. Beraber büyümeleri, birbirlerine destek oldu. Anaokulları beraber, RAM raporundan sonra kaynaştırma olarak ilkokul ve lise eğitimleri, Cenk’in gelişimine büyük katkı sağladı…”
Hareket ve egzersiz, diğer bir ifadeyle spor, Cenk Keçelioğlu için bedensel ve ruhsal açıdan gelişimi için önemliydi. Yıllar geçtikçe, havuzda alttığı her b...