“Hani İbrahim şöyle demişti: ‘Rabbim! Bu şehri (Mekke) emniyetli kıl, beni ve oğullarımı putlara tapmaktan uzak tut! Çünkü o putlar, insanlardan birçoğunun sapmasına sebep oldular, Rabbim…”
İbrâhim suresinin 35-36. âyetlerinde yer alan Hz. İbrahim’in (a.s) bu duasından hareketle şehid üstad Seyyid Kutub, “Fî Zılâli’l-Kur’ân” tefsirinde çağdaş putları ve modern şirki şöyle açıklar (özetle):
Hz. İbrâhim’in (a.s) Allah’tan, kendisini ve çocuklarını tapınmaktan korumasını istediği put, sadece Arapların ilkel cahiliye dönemlerinde yaptıkları gibi basit ve alelâde şekilden veya çeşitli câhili sistemlerin taş, ağaç, kuş, hayvan, yıldız, gök cismi, ateş, ruh veya hayaller biçiminden ibaret değildir.
Bu basit ve alelâde puta tapınma şekilleri, şirkin (Allah’a ortak koşmanın) bütün anlamlarını ve Allah’tan başka tapınılan tüm putları içermez. Yalnızca bu basit ve ilkel şirk ve put türleri üzerinde durarak, Kur’an’daki şirkten maksadın bunlar olduğunu zannedersek, sonsuz şekilleri olan şirk’i iyi kavrayamayız ve bugün insanlığın içine saplandığı şirk ve modern cahiliye türlerinin gerçek yüzlerini tam olarak göremeyiz. Bu yüzden şirkin mahiyeti ve putun şirkle ilişkisini derinlemesine incelemeliyiz.
“Lâ ilâhe illâllah” (Allah’tan başka ilâh yoktur) hakikatinin zıddı olan, hayatın tüm alanlarında Allah’ın buyruğuna dayanmayan ve her konuda dinin emirlerini benimsemeyen tüm sistemler ve tavırlar şirktir. Tek bir ilâh olarak Allah’tan başkasını tanımadığını söyleyip de abdest, namaz, oruç ve hac gibi dinin emirlerini yerine getirdiği halde; siyasî, sosyal ve ekonomik konularda Allah’tan başkasının koyduğu hükümlere bağlananlar… şirkin âlâsını işlemekte, kelime-i şehâdetin zıddını yapmaktadırlar... İşte günümüzdeki insanların çoğunun yanıldıkları noktalardan birisi budur.