Erdoğan, MGK toplantısında alınacak kararlar için, “Yaptırımlar sıradan olmayacak” dedi. Şimdi herkes yaptırımların ne olacağını araştırıyor.
1991’de 1. Körfez Savaşı’ndan önce Özal, ABD’den önce harekete geçip, petrol boru hattını kapatmıştı. Bağımsızlık referandumunda ısrar eden Barzani yönetimine yönelik yaptırımlarda ilk sırada yine petrol boru hattının kapatılması geliyor. Böylece Barzani yönetiminin nefes borusunun kesilmesi amaçlanıyor. Bölgesel Kürt yönetimi ise Ankara’ya, “Siz kapatırsanız, İsrail, Hayfa hattını devreye sokmak için bekliyor” mesajını uçuruyor.
Erbil’e inecek uçaklar için Türk hava sahasının kapatılması, Habur sınır kapısının kapatılması, Bölgesel Yönetim’e verilen para desteğinin kesilmesi gibi seçenekler sıralanıyor. Bunların hiçbiri Barzani’yi referandum kararından dönmeye ikna etmez. Ankara bunun farkında.
SİYASİ YAPTIRIMLAR
Ekonomik yaptırımlardan ziyade siyasi yaptırımların ağır bastığı söyleniyor. MGK toplantısında bağımsızlık referandumu Türkiye’nin ulusal güvenlik sorunu olarak ilan edilebilir. İkinci adım olarak, Bölgesel Yönetim’e karşı bir siyasi izolasyon yoluna gidilebilir. Masada askeri seçenek var mı? Ortadoğu’da diplomasinin arkasına askeri seçeneği koymadığınız takdirde o kâğıttan bir kaplan olarak görülür. Ciddiye alınmaz. O nedenle sınırda yapılan tatbikatın, yaptırımlar için MGK toplantısının beklenmesinin, hepsinin bir mesajı var. Türkiye’nin Erbil’e yönelik bir askeri harekâtı söz konusu olabilir mi? Daha o aşamaya gelmeden önce yapılacaklar var. Devletler bunları her zaman açıklamaz.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Barzani’ye yönelik, “Elindekileri de kaybedersin” uyarısı bu açıdan önemli. Bağdat, petrolden kaynaklanan payını vermediği halde Türkiye, Erbil’e nefes borusu açtı. Böylece Barzani yönetiminin ayakta kalması sağlandı.