Ömrümüzün önemli bir bölümü okulda geçiyor.
12 yıl zorunlu temel eğitim, bir, iki yıl okul öncesi, 4, 5 yıl da üniversite dersek 20 yıla yakın bir süre eğitim alanlarımız var.
Peki niye?
İşte bu noktada beklentiler çok farklı.
Devlet iyi bir yurttaş, anne babalar kariyer sahibi bir evlat, gençler de mutlu, başarılı ve kariyer basamaklarını hızla tırmanacakları bir gelecek istiyor.
Peki, gelinen noktaya baktığımızda aradığını bulan var mı?
Ya da beklentilerin ne kadarı karşılık buluyor?
Örneğin devlet Anayasal vatandaşlık konusunda aradığını buldu mu?
Veliler çocuklarının geleceği konusunda endişelenmekte haklı mı?
Sınav kölesi haline gelen gençler gelecekten umutlu mu?
Benzeri soruların cevabı sadece bizde değil dünyanın her yerinde aranıyor ve cevapların dozu biraz azalıp, biraz artsa da gelişmekte olan ülkelerin hemen hemen hepsinde aynı.
Eğitimden beklentilerin, ülkeden ülkeye, kişiden kişi değişmesi çok doğal.
Gençlerin beklenti çitasının olabildiğince yüksek olması da sevindirici bir durum.