Kuruluşu 1453’e kadar uzanan İstanbul Üniversitesi, kampüsleri enkaza dönüşüp, öğrenci sayısı 100 bine dayanınca ikiye bölündü.Bölünme süreci çok sancılıydı. Aradan yıllar geçse de taşların yerli yerine oturduğunu söylemek abartılı olur.Yeni üniversiteye adını veren Cerrahpaşa kampüsü ve çok uzun yıllardır “üvey evlat” muamelesi gören Avcılar kampüsü yıkılmak üzereydi. Bazı fakültelerin öğrencileri yeni üniversiteye verilmiş ama binaları İstanbul Üniversitesi’nde kalmıştı. Barınmadan ulaşıma, derslikten laboratuvarlara ciddi sıkıntıları vardı. Moral motivasyon sıfırdı...İstanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa (İÜC) altı yıl önce işte bu şartlarda kuruldu.İki yıl aradan sonra, geldikleri son durumu yerinde görmek için önceki gün yeniden ziyaretlerine gittim. Bir öncekine göre moral ve motivasyonları çok daha iyiydi.Cerrahpaşa’nın ihalesi yapılmış ve kaba inşaatı birkaç yıl içinde tamamlanacakmış.Kampüs inşaatını Rönesans yapıyormuş. Hem güçlü hem de sağlık sektörüne yönelik inşaat deneyimi olan bir firma olduğu için hızla yol alıyorlarmış.