Abartmayı çok seviyoruz. Bunu en çok da seminer, sempozyum ve benzeri etkinlikler düzenlerken ya da müfredat programlarını yenilenirken görüyoruz. İki günlük bir sempozyumun 40-45 dakikalık oturumlarında 35 konuşmacı olur mu? Oluyor. Çok daha fazlalarına da şahit olduk. “Biz yaptık oldu” mantığı ya da kimilerine “dayatması” düzenleyicileri mutlu etse de konuşmacı ve özellikle de dinleyicilerde aynı etkiyi yarattığını hele hele verimli olduğunu söylemek mümkün değil. Öyle ki kalabalık oturumlarda konuşmacıların çoğuna 5-10 dakika arası bir süre düşüyor ki, o sürede ne anlatılır bir yana onca yolu çekmeye değer mi deyip bu tür organizasyonlardan kaçanların sayısı giderek artıyor.