Dua, uyanık kalp ile ve sessiz yapılmalıdır

Duayı yalnız namazlardan sonra veya belli zamanlarda yapmak ve belli şeyleri ezberleyip, şiir okur gibi dua etmek mekruhtur.

Abdullah bin Muhammed Nişâbûrî hazretleri Hanefî fıkıh âlimidir. 706 (m. 1306)’da doğdu. 776 (m. 1374)’de vefât etti. Kitabında buyurdu ki:
Namazın âdâbı şunlardır: 1- Yalnız kılmış olan veya imamla kılan kimse, selâmın akabinde, (Allahümme entesselâmü ve minkes-selâmü tebârekte yâ zel-celâli vel-ikrâm) demek. Bundan sonra, üç kere (Estagfirullahel'azîm ellezî lâ ilâhe illâ hüv elhayyelkayyûme ve etûbü ileyh) demek. 2- Bundan sonra, (Âyetel-kürsî) okumak. 3- Otuzüç kere (Sübhânallah) demek. 4- Otuzüç kere (Elhamdülillah) demek. 5- Otuzüç kere (Allahü ekber) demek. 6- Bir kere (Lâilâheillallahü vahdehû lâ şerîkeleh lehül mülkü ve lehülhamdü ve hüve alâ külli şey'in kadîr) demek. 7- Kolları ileri uzatıp, ellerini duânın kıblesi olan Arş'a açıp, hulûs üzere dua etmek. 8- Cemaat ile ise, duâyı beklemek. 9- Duâ sonunda (âmîn) demek. 10- Duânın hitâmında elini yüzüne sığamak. 11- Sonra, her birinde Besmele çekerek, onbir (İhlâs-ı şerif) okumayı emreden hadis-i şerif, muteber kitaplarda yazılıdır. Sonra birer (Kul'e'ûzü) okumak ve 67 (Estagfirullah) diyerek yetmişe tamamlamak, on kere (Sübhânallahi ve bî-hamdihi sübhânallahil'azîm) demek. Sonra (Sübhâne Rabbike) âyetini okumaktır.
Hadis-i şerifte, (Beş vakit farz namazdan sonra yapılan dua kabul olur) buyuruldu. Fakat dua, uyanık kalp ile ve sessiz yapılmalıdır. Duayı yalnız namazlardan sonra veya belli zamanlarda yapmak ve belli şeyleri ezberleyip, şiir okur gibi dua etmek mekruhtur. Dua bitince, elleri yüze sürmek sünnettir. Resûlullah efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem), tavafta, yemekten sonra ve yatarken de dua ederdi. Bu dualarında kolları ileri uzatmaz ve ellerini yüzüne sürmezdi.