"Ben duâmı şefâat için sakladım..."

"Allahü teâlâya şirk koşmadan ölmüş olan kimseye, benim şefâatimi Allahü teâlâ kabul eder."

Abîde bin Amr hazretleri Tabiînin meşhûr âlimlerindenidir. Doğum târihi bilinmemektedir. 72 (m. 691)’de vefât etti. Yemenlidir. Mekke’nin fethedildiği günlerde Müslüman olmakla şereflendi. Fakat Peygamber Efendimizi (sallallahü aleyhi ve sellem) görmediği için Sahâbî olamadı. Rivâyet ettiği hadîs-i şerîfler "Kütüb-i sitte"de yer almıştır. Bunlardan bazıları:
Resûlullah Efendimiz buyurdular ki: (Her nebî için bir davet-i müstecâbe vardır. [Her Peygamberin bir duâsı kabul olundu.] Her Peygamber duâsının kabul olunması için acele etti. Peygamberler Allahü teâlâya, ümmetleri üzerine denizde boğulmaları, suda gark olmaları, zelzele, sayha, taş atılması, kötü şekle girmek ve yere batması gibi; felâketleri için duâ etdiler. Ben duâmı; ümmetim üzerine şefâat etmek için sakladım. Allahü teâlâya şirk koşmadan ölmüş olan kimseye, benim şefâatimi Allahü teâlâ kabul eder.)
Resûlullah Efendimiz buyurdular ki: (Mirâc gecesi, İbrâhîm aleyhisselâm ile karşılaşdım. Bana dedi ki: Yâ Muhammed! Benden, ümmetine selâm söyle! Onlara haber ver ki, muhakkak Cennetin toprağı tayyiptir. Suyu tatlıdır. Zemîni düz ve ağaçsız olduğundan, oraya dikilen fidanın, 'Sübhânallahi velhamdülillâhi ve lâ ilâhe illallahü vallahü ekber' olduğunu haber ver.)