Şafii mezhebine göre teyemmüm

"Suyun bulunmadığı veya bulunduğu hâlde kullanılamadığı durumlarda, abdest veya gusül yerine, teyemmüm edilir."

Zeynüddîn Ömer Şemmâ’ hazretleri Şâfiî mezhebi fıkıh ve hadîs âlimidir. 880 (m. 1475)’de doğdu. 936 (m. 1529)’da Haleb’de vefât etti. Şafii’de teyemmüm hakkında şunları anlattı:
Suyun bulunmadığı veya bulunduğu hâlde kullanılamadığı durumlarda, abdest veya gusül yerine, teyemmüm edilir. Teyemmüm, temiz bir toprağı niyetle yüze ve kollara sürmektir. Teyemmümün şartları şunlardır: 1- Teyemmümü gerektirecek bir sebebin bulunması. 2- Vakit girdikten sonra teyemmüm etmek. Vakitten evvel alınan teyemmümle farz namaz kılınmaz. 3- Tozlu ve temiz toprakla teyemmüm etmek. Kum, kireç ve taşla teyemmüm edilmez. Tozlu kum da, temizleyici toprak sayılır. Gerek temizleyici toprağın, gerekse kumun içinde toz bulunmadığı takdirde, bunlarla teyemmüm etmek sahih yani geçerli olmaz. Toprağın yakılmış olmasının zararı yoktur. Ancak yakılmış olan toprak, kül hâline gelmemiş olmalıdır. Kuru çamur, dövülüp toz hâline gelirse, bununla da teyemmüm edilebilir. 4- Teyemmüm edilecek toprağın, müstamel de olmaması gerekir. Müstamel toprak, teyemmüm esnasında meshedilen organda kalan veya organın üzerinden yere dökülen topraktır. 5- Su bulunmadığı için teyemmüm ediliyorsa, vakit girdikten sonra suyu aramak. Su, arandıktan sonra bulunmazsa, o zaman teyemmüm edilir.