Diken batması bile günaha kefârettir!

“Mümine diken (batması) veya daha büyük musîbet isâbet ederse, O (günahlarına) kefârettir.”

Ebû İshâk Sebîî hazretleri Tabiîn'in büyüklerindendir. 33 (m. 653)’de doğup, 127 (m. 744)’de Irak’ta Kûfe’de vefât etti. Rivâyet ettiği bazı hadîs-i şerîfler:
Habeşî bin Cenâde’den (radıyallahü anh) rivâyet edildi: Peygamber Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) Hazreti Ali’ye (radıyallahu anh) “Sen benim yanımda, Musa’ya göre, Hârûn’un durumundasın. Ancak benden sonra Peygamber yoktur. Gelmeyecektir.”
Enes bin Mâlik’ten (radıyallahü anh) rivâyet edildi: “Kimin yanında ismim söylenirse, bana salat okusun. Çünkü bana salat okuyana Allahü teâlâ on salat (rahmet) eder.”
Amr bin Meymûn (radıyallahü anh) şöyle rivâyet etti: Peygamber Efendimiz duâ ve istiğfar yaptıklarında, üçer kere yapmaktan hoşlanırlardı. Ebû Ahves’ten (radıyallahü anh) rivâyet edildi: “Beni rüyâda gören, gerçekten beni görmüştür. Çünkü, şeytan benim suretime giremez.”
Şakik bin Seleme’den (radıyallahü anh) rivâyet edildi: Peygamberimize bir kadın geldi. Yanında iki çocuk vardı. Peygamber Efendimizden bir şey istedi. Resûlullah ona üç hurma verdi. Kadın çocuklarına birer tane verdi. Çocuklar, bunları yiyip, bitirince annelerine baktılar. Kadın kalan bir hurmayı da ikiye bölüp yarısını birine, yarısını diğerine verdi. Bu manzarayı gören Peygamber Efendimiz “Allahü teâlâ, çocuklarına merhameti sebebiyle, o kadına merhamet etsin” buyurdular.
Hazreti İkrime’den rivâyet edildi: Ebû Bekr (radıyallahu anh) Resûlullaha “Yâ Resûlallah! Sizi ihtiyârlamış görüyorum” deyince, Peygamber Efendimiz “Evet, beni; Hûd, Vâkıa, Mürselât, Amme ve İze-ş-Şems’ü Küvvirat (et-Tekvîr) sûreleri ihtiyarlattı” buyurdular.