Tasavvuf Âlimi Ebû Nuaym İsfahanî

"Cân u gönülden tövbe ettiğim için, daha önce işlediğim bütün günahlarımı Allahü teâlâ affetti. Şimdi altından ırmaklar geçen Cennet evindeyim."

Ebû Nuaym İsfahanî hazretleri meşhur hadis, kelâm, tasavvuf âlimi olup, evliyanın meşhurlarının kerametlerini anlatan "Hilyetü’l-evliya" isimli kıymetli eserin müellifidir. 330 (m. 941) senesinde İran’da İsfa­han'da doğdu. Ebû Nuaym, sekiz ya­şından itibaren hadis âlimlerinden ders almaya başladı. Daha sonra Bas­ra, Kûfe, Bağdat, Mekke gibi ilim merkezlerine giderek buralar­da ilim öğrendi. Hilyetü’l-evliya’yı yazdıktan sonra 430 (m. 1038) tarihinde İsfahan'da vefat etti.

Bu eserinde şunları yazmaktadır:

Mısır’da Muhakked bin İsmâil isimli biri, çok güzel ve dillere destan evlere sâhipti. Bir gün yine güzel bir ev yaptırmış ve başka bir eksiklik var mı diye etrâfında dolaşıyordu. O sırada Zünnûn-i Mısrî hazretleri yanına geldi ve ona; “Ey mağrur, bu kadar emeği, emânet olan bir dünya evine verdin. Ebedî evin olan Allahü teâlânın evine (îmâna) ne emek verdin?” diye sordu. Sonra; “Bu dünyada kendin için nasıl olsa bir ev bulursun ve içinde oturursun. Fakat öbür dünyada eğer şu dört hudut arasında kendine bir ev yapmazsan hâlin perişân olur. Maazallah Cehennem’e gidersin. O dört huduttan ilki; dünyadaki fazla malı, ihtiyaç sâhiplerine vermek, ikincisi; Allahü teâlâdan korkmak, üçüncüsü; Allahü teâlâyı ve O’nun sevdiklerini sevmek, dördüncüsü ise; bütün musîbetler karşısında sabretmektir. İşte bu dört hudut içindeki evi kendine al, o senin için yeterlidir. O hudutlar arasında yer alan ev, Cennet evidir. Altından bal ve sütten sular akan ırmaklarla, içinde istediğin her nîmet ve yiyecek vardır” dedi. Bunun üzerine o şahıs; “Ey efendi, ben çok günah işledim, onlara ne yapayım?” dedi.