Millet’in Meclisi

TÜRKİYE için en büyük sorun “millet” (ulus) tanımının gerektirdiği düzeyde sosyolojik ve duygusal bütünleşmeyi henüz sağlayamamış olmamızdır.
Onun için çok kolay ve çok keskin kutuplaşıyoruz.
İşte “müfredat” konusunu pedagoji diliyle değil, ideoloji diliyle konuşuyoruz! Yeni müfredat önerisi de böyle.
Çokuluslu imparatorluk devam edebilirmiş gibi muhafazakârlar Cumhuriyet’in “uluslaşma” projesini eleştirir.
Uluslaşma doğru bir hedefti, yanlış olan otoriter uygulamalardı.
TEMEL KAVRAMLAR
Halbuki uluslaşma Abdülhamid’in de özlemiydi. “Çokuluslu” olan imparatorluğu bir arada tutmanın zorluklarını görüyordu. “Ülkeler fetheden ecdadımızın bu kadar farklı kavimleri bir kanuna ve ortak bir duyguya bağlamayı” ihmal ettiklerini söylüyordu.
Bunu Meclis’in yapmasını bekliyordu.
Tanzimat’ta hukuk birliği davası, Meşrutiyet’te Mebusan Meclisi ve Cumhuriyet’te Türkiye Büyük Millet Meclisi hep aynı amacın kurumlarıdır: Ortak bir meşruiyet ve siyasal katılma yoluyla bütünleşmiş bir millet olma davası...
Sanayileşme ve eğitimde çok gecikilmiş olması, savaşlar ve Avrupa sömürgeciliği gibi birçok faktör sebebiyle 20. yüzyıla büyük felaketlerle ve kayıplarla girdik.
Yine de “milli irade” ve “Meclis” gibi uluslaşmanın temel kavramlarının bir bölümünü bize Meşrutiyet kazandırdı.
MEŞRUTİYET’TEN CUMHURİYET’E
Kurtuluş Savaşı bu kavramlara “istiklal”i ekledi.
Lozan, uluslaşmada en önemli bir aşamadır.
Osmanlı’yı yıkan sorunlardan “azınlıklar” meselesi Lozan’da nüfus mübadelesiyle çözüldü. Hukuk birliği de Lozan’da sağlandı.