Almanya ile nereye?

Daha fazla özgürlük, daha az devlet müdahalesi, insan haklarının daha iyigözetimi için verdiğiniz destek, ‘Avrupa’ya taviz olsun’ diye değil, bizzat sizin kendi inançlarınızdan, düsturlarınızdan kaynaklanan atılımlar Sayın Başbakan... Almanya’nın desteğine güvenin!” 
Bu sözler o tarihte Almanya Başbakanı olan (sosyal demokrat) Gerhard Schröder tarafından 3 Ekim 2004’te Erdoğan’a “Yılın Avrupalısı” ödülü verilirken söylenmiş. 
Schröder hızını alamamış; AKP liderini “büyük reformcu politikacı” ve “inançlı bir demokrat” makamından övmüş de övmüş… 
Der Spiegel, ay başındaki G20 zirvesi öncesinde bunları, “Dünyaya karşı Türkiye” başlığıyla yayımladığı bir yazıda, “problem konuk” sözleriyle tarif ettiği Erdoğan’ın Hamburg çıkarması vesilesiyle “Hey gidi!” kontenjanından anımsattı. Ve Schröder’in sözlerinin bugün kulağa bir “kara mizah” gibi geldiğini ekledi. 
Kara mizah değil de.. buna “reel politika” diyorlar. 
Schröder, ’90’larda daha Erdoğan’ın “Demokrasi amaç değil araçtır” demeçleriyle nam saldığını bilmez mi? 
Ama ne ki 11 Eylül sonrası dünyasında Türkiye’ye bir “ılımlı İslam modeli” biçilmiş, başına “Arslansın, kaplansın!” methiyeleriyle Erdoğan’ın yerleşmesi uygun görülmüştü. 
Ancak neye niyet, neye kısmet.. model de, dünya da sonra başka yerlere gitti.

Dönemeç Suriye
“Model”in zamanında el üstünde tutulmasının nedeni, Batı’yla çatışmaya girmemesi; melez/hibrit bir yapı içinde de olsa demokrasinin bariz unsurlarıyla açık biçimde ters düşmemesiydi. 
“Suriye savaşı” meşhur modeli patlattığı gibi jeopolitik dengeleri de değiştiriverdi.