Boom-Taka

Dün itibariyle “Tiki Taka” öldü. Rakibini paslaşarak hipnotize eden oyun son Dünya Kupası’ndan bu yana yoğun bakımda yaşıyordu. İtalya fişi çekti.

2008 Avrupa Şampiyonası elemelerinde keşfetmişlerdi. Dünya futbolunu domine ettiler. Almanların buna karşılık ortaya koyduğu direkt oyun, tahtını sallamıştı.

Conte bu oyuna akıllı bir savunma, fizik direnç ve kısa sürede rakip kaleye giden hücumlar ekledi. Artık futbolda “Dinamizm” devri başlamıştır. Bu oyuna İspanyollardan esinlenerek “Boom-Taka” diyebiliriz.

İspanya’nın futbolu kulaktan kulağa anlatılan hoş hatıralar olarak tarihte yerini alacak. Kırılması zor rekorlar bıraktılar.
Bu turnuva 35 ve üstü yaştaki futbolcuların tutkularıyla hatırlanacak. Buffon’a ayrı parantez açmak lazım. Kırka merdiven dayamış futbolcunun maça çıkarken gözlerinden ateş çıkacak neredeyse! Oyun aşkı, hırs ve tutku.

Gözünün feri sönmüş (veya söndürülmüş) oyunculara sadece seremoniye kadar olan dakikaları izlemelerini öneririm.

Bu turnuva Avrupa’da kullanılan yerleşik oyun dizilişi 4-2-3-1’e karşı üçlü savunmayla çıkan takımların üstünlüğü olarak da hatırlanacak. 3’lü savunmacılardan Galler ve İtalya çeyrek finalde. Kuzey İrlanda bir başka 3’lü savunmacıya elendi.

1982 İtalya’sında şike cezası azaltılarak turnuvaya getirilen Rossi vardı. 26 yaşındaydı. O turnuvaya damga vurması bekleniyordu.

Pelle onun damga vurduğundan dört yaş daha yaşlı. Milli takımının zayıf bölgesi olarak gösteriliyordu. Futbolda “Target Man” diye adlandırılan tipteki forvet; iri, güçlü ve çok çalışkan görüntüsüyle turnuvanın en iyi stoper ikilisini yordu. Sonunda da Rossi’ninkine benzer bir damga vurabileceğinin izlerini verdi.