Cömertçe finale

Çaykur Rizespor’un finale yükselmesi, ilk maçın skorundan sonra mucizeydi. Dün Galatasaray o mucizeyi gerçekleştirmelerine yetecek kadar pozisyon verdi. Rizeli futbolcuların gol vuruşlarını ya Muslera kurtardı ya da vuruşlar yetersizdi.

İlk on dakika Galatasaraylı futbolcular, kendi yarı sahalarında hazırlık pasını abarttı. Yana geriye Rizeliler üzerlerine gelsin diye beklediler. Ahmet İlhan’ın onuncu dakikada direkten dönen topundan sonra karşılıklı hücum etmeye karar verdiler.

Pozisyon veren Galatasaray takımı bir o kadar da pozisyon buldu. Fakat hiçbiri Sinan Gümüş’ün direk dibinden auta giden topu kadar heyecanlandırmadı. Sinan bu takımın yeni yüzü, çok kazanıp az üreten kendi çocuklarından o kadar sıkılmış durumdaki tribünler; Sinan’ı umut olarak görüyorlar. Yetenekleri mükemmel değil. Gelişime açık ve en azından gelecek vaad edildiği için yüksek bedelle alınanlardan daha gelecek vaad ediyor. Sakatlıktan golle dönmesini o yüzden çok istediler!

Galatasaray bu sezon zaten pozisyon verdi. Ancak dün pozisyon verirken takım halinde geçmişteki gibi dağınık, bitik bir görüntü içinde olmadıklarını söylemeli. Riekerink ile birlikte bir plan dahilinde oynamaya başladı. Hızları yok, otomatikleşmiş pasları az, ama ne oynadıkları anlaşılıyor.

En gollü kupa maçı olarak tarihe geçebilecek bir maç oynadılar. İki taraf da gol kaçırma konusunda cömertti. Dört gün sonra derbiye çıkacak takımın motivasyonu farklı olacaktır. Sinan’ın geri dönüşündeki iyi görüntü, o maç için avantaj. Fakat özellikle geniş alanda oynadıklarında sol kanattan verdikleri pozisyonlar derbi için tehlike. Quaresma böyle yakalarsa Rize’nin kaçırdıklarını atar!