Gıybet ile Dindarlık bir Arada Yürümez

NÂDİR, hattâ ender, korunmuş kimseler dışında insanoğlu zaman zaman nefsine mağlub olur, gıybet edebilir. 
Arada bir ayağı kaymak suretiyle yapılan gıybetin yanında bir de deliler gibi, çılgınlar gibi, kuduz köpekler gibi mütemadiyen, devamlı olarak, hiç ara vermeden gıybet eden hastalar vardır.
Birinci gıybet bir kere ayıp ve günahsa, ikinci gıybet bin kere ayıptır, günahtır.
Avamdan cahil bir Müslüman gıybet ederse yine ayıptır, yine günahtır ama dindar geçinen, havastan görünen bir kimsenin gıybeti çok ayıptır.
Gerçek Nurcu kesinlikle gıybet etmez. İftira da etmez. Yalan da söylemez. Lisanıyla fitne ve fesada yol açacak laf etmez, yazı yazmaz. Çünkü Kur’an ve Sünnete, İslam ahlakına sımsıkı bağlı Üstad hazretleri buna asla izin vermemiştir.
Herhangi bir tarikata mensup derviş veya muhib asla gıybet etmez, edemez.
Dindar geçiniyor, Nurcuyum veya tarikata mensubum diyor ve sonra devamlı gıybet ediyor. Böylesi kesinlikle Nurcu, Tarikatlı, dindar değildir, ahlaksızın ve terbiyesizin tekidir.