Acılarımızı çıra etmeyelim…

Halil Berktay geçen günlerde “Deniz Baykal ve CHP 2007 yılına kadar darbe bekledi” diyordu. Aranan darbeye adresinde ulaşılamadı. Takdir etmek lazım, bütün vesayet kurumları üzerine düşeni yapmaya çalışmışlardı. Asker muhtıra vermiş, zinde güçler cumhuriyet mitingleri tertiplemiş, yargı vesayetinin kaleleri tansiyonu yükseltmek için ardı ardına bildiri yayımlamıştı.
Baykal'ın hatası şartların değiştiğini fark edememiş olmasıydı. Yeni vesayetin ulusalcılardan alınıp paralel yapıya teslim edildiğini o dönemde biz de henüz bilmiyor, aslında çoktan gücü indirgenmiş, üst akıl tarafından ıskartaya ayrılmış bir çevreye karşı demokrasi mücadelesi veriyorduk. Duygularımız temizdi.

Darbe bekleyen sadece Sayın Baykal değildi. Eski Türkiye'ye dair tüm yapılar da askerin gözünün içine bakıyordu. Solcuların çoğu muhalif, devrimci vs. görünme telaşını bırakmış, açıkça ergenekoncu olmuşlardı.
Baykal'ın beklediği darbe farklı şekilde 2011 baharında kendisine karşı yapıldı. CHP ve MHP'ye dönük özel kasetler piyasaya sürüldü ve bu partiler format yedi. El çabukluğu marifeti ile Baykal'la Kılıçdaroğlu'nun yeri değiştirildi.

Neden 2011?