Muhammed Ali, uğurlanırken..

Muhammed Ali, bugün doğduğu kent Louisville/ Kentucky'de dünya liderlerinin katıldığı bir törenle uğurlanıyor..
Öldüğü andan bu yana, yapılmadık TV programı, yazılmadık yazı kalmadı.. Dinlediniz, okudunuz..
Benim gibi.. Ben tek kelime etmedim.. Sadece okudum.
Yabancı basında çıkanları da okudum..
Sonunda size bunlardan birini, en ilginç bulduğumu nakletmeye karar verdim..
Geçen yıl "Complete Muhammed Ali" kitabını yazan Amerikalı İshmael Reed'in The New York Times'da çıkan makalesi bu..
İshmael Reed, çok renkli bir Amerikalı..
Şair, hikayeci, araştırmacı, şarkı sözü ve oyun yazarı, editör, yayıncı. Amerikan Politik kültürünü alaya alan mizahi yazıları, politik ve kültürel muhalifliği ile ünlü.. Özellikle dışlanan ve boşlanan insanları, başta zencileri savundu hep. İnsanların orijinlerine göre ayrım görmesine hep karşı çıktı..
Reed'in "Tapınılan, kahramanlaştırılan Ali" başlıklı yazısı şöyle..
***
Geçen cuma, 74 yaşında ölen Muhammed Ali, tüm zamanların en iyi boksörü, ama ayni zamanda çok derin bir insandı.
Kırılgan ve zayıftı. Her insan gibi zaafları da vardı. Fiziksel olarak da, tehlikelere açıktı. Doktorları daha işin başındayken onu ve antrenörlerini uyarmış, "İdmanlarda çok yumruk yediriyorsunuz, yapmayın" demişlerdi.
Dinlemedi. Etrafındaki kimse de, ringde dayanıklılığını arttıracak bu sert yumruk yeme idmanlarını azaltmasını söylemedi.
Başta boks antrenörü Emanuel Steward olmak üzere pek çokları Ali'nin 1974'te George Foreman'ı Zaire'de yendikten sonra boksu bırakması gerektiğini söylediler. Oysa Ali, yedi yıl daha dövüştü. Ve bunun bedelini fiziksel ve mental düşüşle ödedi. Kendi antrenörü Angelo Dundee, "Son iki maçına çıktığı zaman beyni zaten zedelenmişti" dedi.