Tevhidin merkezi Ehl-i Beyt

Pazartesi gününden beri Ehl-i Beyt’in fertlerini kaleme alıyoruz. Hz. Fatıma annemizi, İmam Ali’yi, İmam Hasan ve İmam Hüseyin’i anlatıyoruz.
Hakim, Mecmaü’l-Beyan’ında şu hadisi nakleder:
“Peygamber şöyle buyurdu: ‘Allah peygamberleri muhtelif şecerelerden yaratmıştır. Ama Beni ve Ali’yi bir şecere ve ağaçtan yaratmıştır. Ben o ağacın kökleri mesabesindeyim. Ali ise o ağacın gövdesi. Fatıma ise o ağacın meyve vermesine bir vesiledir. Hasan ve Hüseyin bu ağacın meyveleridir. Bize tabi olanlar da bu ağacın yapraklarıdır. Birisi tam 3 bin yıl Allah’a ibadet etse dahi bizim ailemizi sevmediği sürece Allah onu yüzü üstü ateşe atacaktır.’”
Hz. Peygamber ondan sonra Meveddet Ayetini tilavet buyurdu. Yani, “De ki: Ben bu (peygamberliğimi tebliğime) karşılık sizden yakınlarıma sevgiden başka hiç bir ücret istemiyorum.” (Şura 23)
Sünni hadisçi İmam Müslim’in Sahih adlı eserinde, “Mübahale Ayeti nazil olunca Peygamber, Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyin’i çağırdı ve ‘Allah’ım bunlar benim Ehl-i Beyt’imdir’ diye buyurdular” şeklindeki hadis rivayet edilir.
Bazıları Peygamberin hanımlarını veya Haşimoğullarını da Ehl-i Beyt’in içinde kabul etmeye çalışsa da hadislere ve ayetlere göre Ehl-i Beyt beş kişi ile sınırlıdır.
Cenab-ı Hakk’ın (cc) sevilmesini ayetle farz kıldığı Ehl-i Beyt, kuralları Kur’an-ı Kerim’in iki kapağı arasında emredilmiş İslam dininin yaşayan canlı numuneleridir.