Akşamları al, geceyi ver!

Pazar notları:

Gün her seferinde lütuf olarak doğuyor. Fakat akşamlar... "Akşamlar alışkanlıkla geliyor." (Christian Bobin, Eksik Parça)

***
Bir şehri, bir semti, bir evi sevip sevemeyeceğiniz birkaç akşam geçirdikten sonra belli olur. Akşamın o ilk saatleri kritiktir! Karanlık indiğinde içiniz de kararmıyorsa, devam edebilirsiniz. Sonra gecenin gücü akşamın melankolisini bastırır ve her şey ağır ağır yerli yerine oturur.
***

Gecenin koynuna girdiğinde içi ışıl ışıl olan ben...
***

Belki de Leyla'sının ( "zifiri gece") peşinde mecnunum ben...
***

Geceyi "kendinle baş başa kalmak" sananlar var. Başlangıçta öyle sanılır. Oysa geceyi sevip sevişmek aslında "kendinden bile gitmek"tir. Belki "gecenin bize bir ayet kılınışı" da bundan sonra anlaşılır.
***

Ama zaman akıp geçtikçe; uzun yıllar geride bırakılıp yaşlar üst üste bindikçe, gün doğumları başka bir anlam kazanıyor. Hiçbir sabahı kaçırmak istemiyorsun. Yeni doğmuş bebeğinin üzerine titrer gibi kucaklıyorsun güneşi.
***