Kaybeden Türkiye değil Almanya olur

Son bir hafta içinde hem İngiltere başbakanı hem de Almanya başbakanı Türkiye'yi ziyaret etti. Biri, Avrupa Birliği'ni krize sokan ülkenin, diğeri ise AB'yi toparlama vazifesini kendinde gören ülkenin başbakanı.
Her ikisi de Türkiye'nin öneminin farkında. Türkiye'den son derece somut beklentileri var ve bu beklentilerine karşılık bulmak için Ankara'nın yolunu tuttular.
İngiltere Başbakanı Theresa May'in ziyareti daha verimli bir ziyaretken, Almanya Başbakanı Angela Merkel'in ziyareti tatsız tuzsuz bir ziyaret olarak kaldı. İngiltere, serbest ticaret anlaşmalarının etkisizleşmeye, uluslararası birliklerin zayıflamaya başladığı bir dönemde ikili ilişkilerini geliştirmeye yönelmiş durumda. İngiltere'nin yeni yönetimi, Trump'ın baş stratejisti Stephan Bannon'un "ekonomik milliyetçilik" olarak ifade ettiği yeni ekonomik düzeni şimdiden benimsemiş durumda. Liberal fantezilerle vakit kaybetmeden Türkiye'yle de bu çerçevede rasyonel bir ilişki kurmanın yoluna bakıyor.
Gelgelelim Almanya'nın Türkiye'ye karşı tutumunda benzer bir rasyonalite söz konusu değil. Merkel'in perşembe günkü ziyareti bu irrasyonalitenin zirve yapmış şekliydi. Her şeyden önce şunu belirtelim. Almanya, şu anda gerçekten zor durumda. Alman hükümeti ABD'nin desteğini yitirmeye başladığını, bu destek olmaksızın da ekonomi ve güvenlik anlamında ciddi risklerle karşı karşıya kalacağını biliyor.
Trump, her ne kadar Merkel'le ilgili olumlu sözler sarfetse de, Almanya'nın Rusya karşısındaki "pısırık" tutumunu, Ukrayna krizindeki "etkisiz" tavrını çok net biçimde de eleştirdi.
Dahası Almanya başta olmak üzere Avrupa ülkelerinin NATO'ya çok daha fazla katkı vermesi gerektiğini de vurguladı. Gittikçe sertleşen küresel siyaset ortamında Almanya Avrupa'nın yükünü daha fazla sırtlanmak zorunda kalacak.