20 yaşında bir kızla 70 yaşına girmek

BEN çok küçükken...

Hani var ya, çocukların çok çocuk olduğu yaşlarda, nedense ölüm korkularına kapıldığı o yaşlardayken...

Yan kapımın komşu çocuğu, mahalle arkadaşım, işte öyle çok çocuk bir yaşta öldüğünde ben de ölüm korkusuna kapılmıştım...

***

Sonra yine çok çocuk yaşta bir cümle okumuştum...

Diyordu ki: “Hayat varken ölüm yoktur...”

***

O cümle şöyle tamamlanıyordu:

“Ölüm geldiğinde, zaten hayat yoktur...”

***

Ne tuhaf... Bu tuhaf cümle beni rahatlatmıştı...

Yıllar sonra o cümlenin aslının Epikuros’a ait olduğunu öğrenmiştim.

Şöyleymiş:

“Ölüm varken ben yokum, ben varken ölüm yok...

O halde üzülecek ne var...”

O gün bugündür ölüm,  beni hep hayata davet eder...

Öyle yaşar giderim işte...

***

Dün, 70 yaşıma Tansu’yla birlikte Floransa’da, Caravaggio tablolarına bakarak girmeyi düşünmüştüm.

***

Kadere bak ki, Tansu zatürre, hastanede...

Bense faranjit gibi, daha çocukluğumda bademciklerimi alıp götürmüş vasat mı vasat bir hastalıktan evde yatakta...

***

Neticede 70 yıl önce, bir 8 Nisan sabahı dünyaya geldiğim saate, Netflix’ten “Affair” dizisinin altıncı bölümündeki şu soru ile girdim:

“Kendinizden bile sakladığınız sırlar var mı?”