Yapmayın etmeyin arkadaşlar birbirinizi incitmeyin

Sevgili okuyucularım, ne talihsiz ülkeyiz biz, ne kadar şanssız bir Türkiye’yiz!..
İşler ne güzel gidiyordu, ülkemiz dört dörtlük yönetiliyor, her yerden refah fışkırıyordu. Toplumun yarısı bu gidişten memnundu…
Hırsızlık yolsuzluk bitmiş, dünyanın en namuslu adamları geminin dümenine geçmişti.
Arada ufak tefek hırsızlık mırsızlık olduğunda, birileri “Ulan siz bu kadar vurguna nasıl göz yumuyorsunuz, nasıl oluyor da bunlara oy veriyorsunuz” dediğinde ise halkımızın yarısı hemen yanıt veriyordu.
“Sana ne kardeşim, soyuyorlarsa beni soyuyorlar. Seni ilgilendirmez.”
* * *
Hepsi “Dindarlığa (!)” soyunmuştu. Bir elleri kumar masalarında, gemi filolarında, malı götüren vakıflarda, arsa rantlarında, öbür elleri ise Kuran’daydı.
Allah peygamber, din iman diye diye tam kadro köşeyi dönmeyi başarmışlardı.
Sorduğunuzda yanıt hep aynı idi:
“Tamam abicim soymasına soyuyorlar ama bunlar Müslüman!”
Doğrudur, bunlar Müslüman!..
Onlardan yana olmayan, dönen büyük dümenleri gören, milletimizin nasıl soyulduğunu açıklayıp belgeleyenlerin tamamı ise Allahsız kitapsız takımından!
* * *
Neyse yani, böyle bir ortamda Türkiye’yi dikensiz gül bahçesi gibi yönetiyorlardı. Karşılarında adam gibi bir muhalefet yoktu.
Hele adına MHP denilen muhalefet partisi tümüyle onların esiri olmuş, AKP’nin arka bahçesine dönüşmüştü.
Başımızda iki değerli, büyük devlet adamı vardı…
Çok sayın ve muhterem dünya liderimiz Recep Tayyip ve dünya çapında bilim adamımız Davutoğlu Ahmet!
El ele vermişler, kol kola girmişlerdi.
Yok efendim her gün şehit veriyormuşuz, vay efendim kentlerimiz IŞİD ve PKK tarafından bombalanıyormuş, hiç dert değildi.
İkisi birbirine adeta zamkla yapışmıştı.
Gökten ilahlar bile inse onları ayıracak herhangi bir güç yoktu.