Bir zamanlar kartaldı!.. Hey gidi günler!..

Sevgili okuyucularım, dün Turgut Özal’ın 22. ölüm yıldönümü idi. Mezarı başında aile bireyleri, eski cumhurbaşkanı olduğu için protokol gereği İstanbul Valisi ve birkaç vatandaş tarafından anıldı.
Görevli polisleri saymazsak anma töreninde 30 kişi ya vardı, ya yoktu.
“Ne oldum deme, ne olacağım de” diye güzel bir atasözümüz vardır.
Dünkü göstermelik tören bu sözün doğruluğunu bir kez daha kanıtladı. Ölüm yıldönümü çoğu internet sitesinde bile haber olmamıştı.
Neredeydi o günlerde çevresini kuşatmış olan aşağılık yağcılar, yalakalar, işadamları, iş bitiriciler, avantacılar, rüşvetçiler, Semranım’ın peşinde dolanan “Papatya” kadınlar, ikbal bekleyen milletvekili adayları!..
Hepsi dün toz olmuştu.
Şimdi bugünkülere bakıyorum…
Sadece nüfus kağıdı değişmiş olan aynı yalaka, yağcı ve omurgasız tipler şimdi bugünkü iktidar mensuplarının yanıbaşında…
Devlet gücünü kullananların tamamı zevkten dört köşe… Zannediyorlar ki hayat hep böyle geçecek, her zaman güçlü kalacaklar, o aşağılık şahıslar önlerinde her zaman esas duruşta bekleyecek!