Ankara’da ‘Büyülü Fener’ zamanı!

LİSEYİ, Kars’ta Cilavuz Köy Enstitüsü’nün devamında kurulan öğretmen okulunda okudum.
Yerleşkemiz, geniş bir araziyi kaplıyordu. 1939’dan, yani kuruluşundan itibaren enstitü öğrencilerinin diktiği ağaçlar bozkırı ormana çevirmişti. Çam ağaçlarının arasında onlarca taş binamız vardı. Çoğu Rus işgalinden kalma askeri karargâh binalarıydı.
Okul arazisinde, derslikler dışında, futbol sahası, spor salonu, yatakhaneler, çamaşırhane, yemekhane, lojmanlar, bağ, patates tarlaları, ahır ve tavla (at ahırı), (müzik, resim, fen dersleri için) laboratuvarlar, depolar, hamam, fırın, marangozhaneler, enerji santralı ve bir de “sinema binası” vardı.
Kar tutmasın diye yüksek yapılmış çatısıyla, tek katlı taştan sinema binası, sadece okulumuzun değil, okulun bulunduğu Susuz ilçesi ve çevre köyler için de önemli bir etkinlik mekânıydı.
12 Eylül askeri darbesi öncesinde oynatılan Yılmaz Güney filmleri ve yöre halkının o filmleri izlemeye maaile gittiği, hayal meyal de olsa hafızamda yer tutar.
Biz, 1982’de o okula adım attığımızda sinema salonu duruyordu ama durum değişmişti. Türk sineması ve dolayısıyla bizim okulun sinema salonu da askeri darbeden nasibini almıştı.
İZLEDİĞİM İLK SİNEMA FİLMİ ‘SABUHA’YDI
O sinema salonunda izlediğim “Sabuha/Toprağın Oğlu”, hayatımda izlediğim ilk sinema filmi olmuştu.

İbrahim Tatlıses hem oynuyor, hem şarkı söylüyordu. Filmi izledikten sonra, günlerce okulun koridorlarında, yemekhanede, yatakhanede, hamamda, arkadaşlarımızın “İnsafsız Sabuha” naralarını duyar olmuştuk.
Beyazperdeye çarpan ışık, ortaya çıkan görüntü, derinden gelen sesler ve efektler çok büyüleyiciydi. Bu yüzden, sinema için en sevdiğim tanımım ‘büyülü fener’dir.
Okulun sinema salonu kapandıktan sonra, Ankara’ya gelene dek bir daha sinema yüzü göremedim. Kars’ta açık olan tek sinema salonu da porno film furyasına kapılmıştı. (Bu arada fırsatını bulmuşken, Kars Sinema Topluluğu’nun şu sıralar her çarşamba bir film gösterimi