Kontrolsüz güç

14 Mayıs 1950 seçimlerinde on yaşında bir çocuktum. Olanı biteni anımsıyorum. O günden bu yana 65 yıl boyunca çok seçim gördüm. Yaşadığım her seçim yaşamsaldı. Ne zaman seçim olsa, “Ama bu hayati, diğerlerine benzeyen bir seçim değil” denirdi. 65 yıl içinde bir tane bile olağan seçim görmedim. 
Belki de benzetmeler haklıydı, koşullar gerçekten olağan değildi. Ama 65 yıl içinde bir tane bile olağan seçim yapamamış bir ülkede, rejimin normal işlediğini söylemek de mümkün olmasa gerek. 
Doğrusu, şimdi bu seçimlerin de normal, olağan bir seçim olduğunu söyleyemeyeceğim. 
Öyle ya! Yapılan güya yasama seçimi, ama oylamanın gerçek niteliği bir anayasa referandumu. Sanki yasama meclisi seçilmiyor da, Tayyip Erdoğan oylanıyor gibi. 
Oysa, yasal olarak seçimin Tayyip Erdoğan ile hiçbir ilgisi yok. 
Ama o işin yasal tarafı. Yoksa seçim baştan aşağı Tayyip Erdoğan’ın egemenliğinde geçiyor. Her gün miting meydanlarında ve dolayısıyla televizyonlarda boy gösteren o. 
Her gün isteklerini gerçekleştirmeye yetecek oyu toplayabilmek için, ülkeyi turlayan o. 
Nerede, hangi alanda kimin miting yapacağına karar veren o. 
İktidar partisi AKP’nin kampanyasının ana çizgilerini saptayan, adayların kararlaştırılmasında, teker teker söz sahibi olarak atamaları yapan o. 
Yasamayı, yürütmeyi, yargıyı, kontrol eden o.

***

Seçim adeta tek adam rejimini onaylayıp onaylamama plebisitinden başka şey değil.
Aslında, tek adam rejimi zaten kimseye sorulmadan yürürlüğe konmuş da, şimdi iş onaya kalmış durumda. 
Türkiye 7 Haziran günü, her şeyi denetimine almış tek adamı onaylama görevini yerine getirmek üzere sandık başına gidecek. 
Devletin bütün erklerini denetleyen, hiçbir sistemde görülmeyen sınırsız yetkiler kullanan Tayyip Erdoğan’ın seçimi 7 Haziran seçimi. 
7 Haziran’a doğru giderken Tayyip Bey gücünün doruğunda