Gezi'yi öveceğim, darbeyi canı pahasına durduranları küçümseyeceğim, öyle mi?

"GEZİ"yi övdüm.

“Gezi” için...

- “Bu bir vicdan ayaklanmasıdır” dedim.

- “Bu bir ‘beni duy’ çığlığıdır” dedim.

- “Bu bir ‘daha fazla demokrasi’ talebidir” dedim.

*

“Gezi” için bunları diyen ben...

- Darbe yapmaya kalkışan zorbaların uçurduğu jetlere karşı bedenlerini ortaya koyanları küçümseyecek miyim?

- Ölümü göze alıp tankların önüne çıkanların yiğitliklerini ve kahramanlıklarını övmeyecek miyim?

- Haşhaşi katillere karşı canlarını ortaya koyarak destansı bir direniş sergileyenlerin hakkını teslim etmeyecek miyim?

- Kurşunlara karşı vücutlarını siper edenlerin verdiği bu haysiyet mücadelesine saygı duymayacak mıyım?

*

İyi ama o zaman nerede kalır benim insanlığım, hakkaniyetim, vicdanım?

*

Lütfen benden askeri darbeye karşı çıkan insanları yeterince “estetik” bulamayanlara özgü “züppece” bir tutum beklemeyin!

*

Ben zorbalığa itiraz eden kişilerin kılıklarına kıyafetlerine, sloganlarının kalitesine, hınzır olup olmadıklarına, Avrupai olup olmadıklarına falan bakmam...
Cesaretlerine, kahramanlıklarına, cengâverliklerine, direniş azimlerine, fedakârlıklarına, yürekliliklerine bakarım.

*

Böyle bakınca da...

Darbe girişimine karşı sokaklara çıkan insanlarda gördüğüm tek şey şudur:

Tarihte eşine ender rastlanan muazzam bir yiğitlik!

NE GÜZEL!

- BİNALİ Yıldırım ile Kemal Kılıçdaroğlu’nun ortak basın toplantısı... Toplumsal barış adına çok önemli... Ne güzel!